با دیوار غیر باربر آشنا شوید

در صنعت ساختمان سازی دیوار یک المان سازه ای است که هدف از به کارگیری آن جداسازی یا محصور کردن منطقه ای از منطقه ای دیگر است. در ساخت و ساز ساختمان ها از دیوار برای مشخص کردن محیط پیرامون یک اتاق یا ساختمان استفاده می گردد.
دو نوع دیوار اصلی به نام های دیوار باربر و دیوار غیر باربر در ساختمان سازی وجود دارد. دیوارهای باربر وظیفه تحمل وزن حود و وزن سقف ها و طبقات بالایی را به عهده داشته که در دو نوع دیوار خارجی و داخلی وجود دارند. در مقاله دیوارهای باربر می توانید اطلاعات کامل تری پیرامون دیوارهای باربر به دست آورید.
ما در این مقاله قصد داریم به توضیحاتی پیرامون دیوار غیر باربر می پردازیم.

دیوار غیر باربر

دیوارهای غیر باربر همان گونه که از نامشان پیداست تنها قادر به تحمل وزن خود بوده و به عنوان دیوارهای داخلی شناخته می شوند. انواع دیوارهای غیر باربر عبارتند از:

• دیوار های جداگر داخلی
• دیوار بیرونی (نما)
• دیوار جان پناه

دیوارهای غیر باربر از یک لایه بتن سبک فومی میانی و دو لایه روکش سیمان الیاقی در طرفین تشکیل می شوند که صرفا به عنوان دیوارهای جدا کننده داخلی ساختمان قابل استفاده هستند. این دیوارها به کمک runner و track های در نظر گرفته شده به کف و سقف سازه متصل می‌ شوند. این پانل‌ ها ۳ متر ارتفاع و ۰/۶ متر عرض دارند و در ضخامت‌ های متفاوتی تولید می ‌شوند. وزن هر متر مربع این پانل‌ها تقریباً بین ۴۰ تا ۶۰ کیلوگرم بر متر مربع می باشد. اتصال پانل‌ های کناری به یکدیگر به کمک کام و زبانه‌ های تعبیه شده در لبه طولی انجام می‌ شود.

این پانل ها به عنوان دیوار غیر باربر و جدا کننده داخلی در زمینه‌ های حریق، آکوستیک و سازه در مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن مورد بررسی قرار گرفته و کاربرد آن در حیطه الزامات ارائه شده مجاز است.

• نکاتی که در هنگام استفاده از دیوار غیر باربر ملزم به رعایت هستید عبارت اند از:
• استفاده از این دیوارها صرفاً به عنوان دیوار جدا کننده و غیر باربر داخلی ساختمان‌ ها مجاز است.
• در نصب و اجرا این پانل جهت تحمل بارهای حین اجرا کنترل شود.
• کنترل پایداری دیوار غیر باربر در مقابل نیروی زلزله ناشی از جرم دیوار مطابق استاندارد ۲۸۰۰ ایران انجام شود.
• حداکثر ارتفاع خالص مجاز یک دیوار غیر باربر برابر با ۳/۲ متر است.
• اتصال این دیوارهای غیر باربر به سیستم سازه‌ای باید به نحوی باشد که ضمن تامین پایداری آنها در برابر بارهای وارده از اندرکنش آنها و سازه اصلی تا حد امکان جلوگیری شود.
• تمامی مصالح و اجزا در این سیستم اعم از معماری و سازه‌ای از حیث دوام، خوردگی‌، زیست محیطی‌، بهداشتی و غیره باید بر مبنای مقررات ملی ساختمان ایران و یا آیین نامه‌های ملی یا معتبر بین المللی شناخته شده و مورد تایید به کار گرفته شود.
• و غیره…

دیوار غیر باربر (ساخته شده از بتن CLC)

بتن سبک CLC یک نوع بتن سبک بوده که به وسیله ایجاد حباب ‌های هوا با اندازه‌ های مختلف در درون بتن ایجاد می ‌شود. روش تولید این نوع بتن یک روش بدون اتوکلاو می باشد. ایجاد حباب هوا در این نوع بتن با یکی از دو روش فیزیکی یا استفاده از مواد افزودنی شیمیایی صورت می‌گیرد. این محصول می‌تواند از ترکیب سیمان، ماسه بادی، آب و ماده شیمیایی تولید کننده کف تشکیل شود. بتن CLC جهت مصارف مختلف در صنعت ساختمان استفاده می شود. مانند جداکننده ‌های داخلی و خارجی ساختمان.

این گروه از بتن‌های سبک دارای طرح اختلاط متفاوت با بتن‌ های معمولی بوده و نیازمند افزودنی ‌های خاصی در طرح اختلاط است. سیمان در این نوع بتن ،‌ نقش سیمان در بتن ‌های معمولی را داشته و به عنوان ماده چسباننده به کار می‌رود و برای تولید این بتن، از مواد اولیه سبک استفاده نمی‌شود و تمام موارد اولیه دارای وزن معمولی هستند.
این نوع بتن در برابر انتقال حرارت و صوت عایق بوده و دارای مقاومت مناسب و کیفیت مطلوبی است. بتن سبک CLC دارای وزنی بین ۳۰۰ تا ۹۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب می باشد.

دیوارهای باربر و دیوار غیر باربر جز تقسیم بندی دیوارها از لحاظ سازه می باشند. انواع دیوارها از نظر ساختار عبارت اند از: دیوار چینه ای، دویار خشتی، دیوار سنگی، دیوار چوبی، دیوار آجری و دیوار بتنی که در مقاله هایی جداگانه به توضیحات پیرامون هریک از آنها خواهیم پرداخت.

همچنین دیوارها از نظر محل قرارگیری به دو دسته دیوار داخلی و دیوار خارجی تقسیم می شوند که تفاوت آن دو عبارت است از:
– دیوارهای خارجی یا دیوارهای نما، مانند دیوار مشرف به حیاط یا کوچه و خیابان دارای ویژگی های خاصی هستند. جلوگیری از نفوذ رطوبت، سرما و صورت از جمله وظایف دیوارهای خارجی است. دیوارهای خارجی می بایست در مقابل شرایط اقلیمی و آب و هوایی مقاوم باشند و دچار آسیب نشوند.
– دیوارهای داخلی فضا های داخل ساختمان را از یکدیگر جدا می کنند.